| Israel Chaim Meijer, geboren in Amsterdam. Hij is de eerste telg uit het gezin van historicus Jaap Meijer en Liesbeth Voet. In het laatste gedeelte van de oorlog wordt de familie Meijer via Westerbork naar concentratiekamp Bergen-Belsen gedeporteerd. Tijdens deze periode, en een behoorlijke periode hierna, is Ischa voortdurend ziek en leeft op het randje met de dood. Wanneer het gezin uit Duitsland terugkeert, blijkt Ischa te lijden aan een hersenvliesontsteking welke gecombineerd gaat met een kinderverlamming. Deze ziekte zou de voor de rest van zijn leven zijn gezicht verminken dat het leek of hij 2 gezichten had. Een oom uit New York krijgt medelijden met het gezin Meijer wat nergens meer welkom is en vraagt hen naar New York te komen. Bang voor besmetting door de rare ziekte van Ischa ziet hij toch af van een ontmoeting met zijn nichtje en zo komt de familie Meijer weer terug in Amsterdam. Reeds op 5 jarige leeftijd leert Meijer Hebreeuws van zijn vader. Meijer heeft in brieven naar zijn moeder zich niet lovend uitgelaten over deze tijd met zijn vader, welke hij ook wel ‘de gefrustreerde rabbijn ’ noemde. Ook bleek dat na verloop van de tijd dat de druk in het gezin Meijer zo hoog opgelopen was dat die bijna onhoudbaar was en dit allemaal door de spanningen in de oorlog. In de jaren vijftig verhuisd het gezin Meijer naar Suriname waar zijn vader een baan aangeboden gekregen heeft als onderwijzer. Aanzien moeder Meijer niet kan aarden in het verre warme land keert zij met de kinderen terug naar Nederland, uiteindelijk volgt vader ook. Al op 18 jarige leeftijd verlaat Meijer het ouderlijke huis en ging op kamers wonen, Alles ging nu in een heel snel tempo; trouwen, kinderen krijgen, scheiden en in 1966 is daar zijn eerste, zeg maar autobiografische toneelstuk NOD. Dit handelt over Kaïn en Abel en over het gezin Meijer tijdens en na de oorlog. Meijer voerde een werkelijk schrikbewind in het boek ‘Brief aan mijn moeder‘, hij wilde op deze manier laten zien hoe slecht zijn ouders waren en hoe graag hij zich daar tegen af zette. Hij noemde zelfs Loe de Jong ( kunsthistoricus en grootste tegenstander van zijn vader) zelfs geestelijk vader. Het geeft duidelijk weer hoe slecht de verhoudingen in het gezin Meijer lagen. De vele jaren psychotherapie die hier op volgde hebben Meijer tot een interviewer van weleer gemaakt. Dat hij een interviewer van klasse was bewijst wel zijn trouwe kijkers van zijn Late Night Show. Hiermee oogstte hij het succes wat hij altijd al had willen hebben. Op zijn 52 ste verjaardag gaat Meijer naar zijn favoriete koffiehuis aan de Prinsengracht, hij zal hier nooit meer aankomen, hij overlijdt halverwege. |
